ఓ మహాత్మా ....ఓ మహార్హీ .....శ్రీ .శ్రీ .....

ఓ మహాత్మా ....ఓ మహర్షీ ....శతకోటి ప్రణామాలు
అక్షరాలతో ఆటలాడి ,అక్షర లక్షల కవిత్వాన్ని
మాకిచ్చి ,పండిత పామర హృదయాల లో పాట గానో ..
కవితా కుసమలు గానో నిలిచిన మీకు ఏమివ్వగలం ?
" ఏదీ తనంత తానె నీ దరికి రాదు సోదించి సాదించాలి "
అన్న మీ పలుకుల్ని ఆదర్శం గా .".బతుకు కలకాదని,
విలువ లు తెల్సుకున్టూ" బతకడం ....తప్ప ...

నువ్వొస్తేనే ....

చైత్ర చివుళ్ళ ఊయల ఊగె కోకిలమ్మ .

వైశాఖపు కుహూ కొంటె పాటల కూనలమ్మ

ఏదుందొ తెలీని ఎదకు ఏ రాగం పాడినా

నీ నీడ ఐనా లెదు అనె కన్నులకు జోలపాడినా....

సంధ్యా చాయాల్లో విరిసే జాజికొమ్మ

జాబిలి జతలో పూచే వెన్నెలమ్మ ..

పూల పరిమళాల సందేశాలు పంపినా ...

ప్రేమ భావనా రాగాలు పాడినా ....

నువ్వొస్తేనే , మనసుకు వానవిల్లో

పులకింతల పూలజల్లో తెలిసేది ...

మల్లెపూవు ..మల్లెపూవు మెల్లగొచ్చి...గిల్లిఫో....

" మల్లెపూవు...మల్లెపూవు మెల్లగొచ్చి గిల్లిఫో "....ఎంత కమ్మదనం ..ఆ పదాల్లో.. చిన్నపిల్లలంటే పిచ్చేమో ..ఓ పదిమందితో ..." మల్లెపూవు..".అదేనండీ దాగుడుమూతలు ....కోలాహలం గా ఉందీ.వేసవిసెలవులు .. చీకటి వెలుగు కాని వాతావరణం ...వాసు ,అరుణ్.సింధు. శమీం. ప్రవీణ్ , కళ్లు మూయడం నా వంతు దాక్కోడాలు, . పట్టుకోడాలు వాల్లసంబరం ...ఇలా ఓ గంట గడిచాక ..వానవెలిసినట్టుగా ....మాయమైపోయారు. వాసుg వాళ్ల అమ్మొచ్చి బాబు ఉన్నాడా అనడం లేదని ,కంగారుగా వెదకడం మల్లీపిల్ల్లలు కూడటం వెదికితే ..ఓ అరగంట హైరానా తర్వాత ఇంటి పెరటి ప్రహరీ కి మద్య చిన్నక్రిష్ణుడు లా నిద్రపొతూ ..ముందు వాళ్ల అమ్మ నాన్న కంగారుపడ్డా తర్వాత అందర్లో నవ్వులు పువ్వులు గా ...సంగతి ఏమిటంటే అక్కడ దాక్కున్న వాడు ..అలసటతో అడమరుపో నిద్రపోయాడు...వాళ్ళతో ఆటలు వాళ్ల లేతబుగ్గలు గిల్లడాలు. , పూలు కోసివ్వదాలు..ఎనమిదో తొమ్మిదో ఏళ్ళు గడచినా.ఎప్పటికీ మరవలేని జ్ఞాపకం ఐతే ...అదే వాసు" శాశ్వత నిద్ర " పోయాడని EAMCET ఒత్తిడి కి బలి అయ్యాడని తెలిసి గుండె నీరయ్యింది ..ఆ వాసు అందరికి లేడేమో కాని వాడి లేత చెక్కిలి స్పర్శ, కళ్లు మూసిన నాచేతుల్లో ఉందీ. వాడి నవ్వు నన్ను వెంటాడుతూనే ఉందీ ...ఏమిటి చేస్తున్నామో మనం మన మల్లెల వంటి పిల్లల పట్ల ,,,, ఎక్కడో దాక్కున్న వాసూ ..మళ్ళీ రావని తెలుసు ఐనా"" మల్లెపువ్వు మల్లెపువ్వు మెల్లగొచ్చి గిల్లిఫో ."....

నెమలికన్నూ...నేనూ

చిన్నప్పుడు..ఆరు ,ఏడు తరగతుల్లో ...నెమలికన్ను { ఈక కాదు కన్ను} ఉంటే ఓ గొప్ప . ఎక్కడి నుండి ఐనా ఓ నెమలి కన్ను తెచ్చుకున్నామో ..ఇక అంతే వాళ్ల చుట్టూ ఆ పిల్లలూ ...అది పుస్తకాలో పెట్టి మళ్ళీ మళ్ళీ చూసుకోడం ..చూపడం...ఇక్కడో పసి నమ్మకం ..అది పిల్లలు పెడతదని ..పెడితే నీకోటిస్తా అని మాటివ్వదాలు...పిల్లలు పెట్టాలంటే ఏదో ఆహారం పెట్టాలి మరి? ఏమిటంటే తాటి ఆకుల మద్యలో ఉండే పీచు .. అది పెట్టక పిల్లల్ని పెట్టిందేమో అని ..ఎన్ని పెట్టిందో అని ..నిద్ర పోక ..{లేచి చూస్తె తంతారు మరి}... పొద్దుటే చూస్తె పిల్లా లేదు ...రేపు పెడతదని ..ఓ ఒనమ్మకం మళ్ళీ ... ఈ జ్ఞాపకం చాల అపూర్వం ......ఇప్పటికీ నాకు నెమలి కన్ను ..దాని పిల్లలూ కలలో వస్తాయండీ బాబు .....ఒకరు ఐనా నెమలికన్ను అనుబంధం పంచుకోండి......

వెన్నెల దీపం ........

వెన్నెల దీపం చేతపట్టుకుని కల ల వనాల లో నీకోసం వెదికితే వెలుగుపువ్వులా నువ్వు కనపడవేమి నేస్తం? .....ఎంత కాలం ఎంత దూరం వెళ్ళగలవు ?నువ్వు..నీ జ్ఞాపకాలూ....నా మనసు తోట లో ..మల్లికలు ,జాజులు ..గా పరిమళాలు వేదజల్లితే .....నీ జ్ఞాపకాలూ నాలో...గీతికలో...రాగాలో...ఆలాపిస్తే ? నువ్వు నాతో ఉన్నావనే నిశ్చింత ..నా నీ ప్రతి జ్ఞాపకం నా మనసుపుస్తకం లో అపూర్వమో..అపురూపమైన, పుట లు గా మిగిలితే....నువ్వు కన్పించకపోతే ఏమి? నా మనసులో....భావన గా , నా మమతలో....ఆర్గ్రత గా నాలోనే నాతో నే ఉంటావు....

నేను ఇండియన్ స్త్రీ ని....

• నిశ్శబ్ద హిమానీ నది లా ...నాలో నేను ప్రవహిస్తున్నాను..... నా మనసును ,కలలను .నా నవ్వుల్ని , నా భావాలని ....... నా లోనే అణిచి వేసుకుంటూ.. నాలోని నన్ను మరిచిపోతూ ....... యుగాలు గా తరాలు గా ,వత్సరాలు గా పయనిస్తున్నాను.... గుండె గొంతుక లో సుడి తిరిగే మనోభావాల కెరటాలని ......... కన్నుల లోగిళ్ళలో కన్నీల్లుగా జారే జ్ఞాపకాల మాలికల్ని ..... కనుపాపల కాన్వాస్ ఫై కనురెప్పల కుంచెల తో...గీసిన చిత్రాలు ..కలతపడి చెదిరిన వర్ణాలు ఐనా జీవిత గమ్యాలు ... . నావి గా నేను గా వేసుకుంటూ మౌన తీరాలు దాటాలి అనే ఈ మనసుకు మమతల బంధాలు వేసి నాలోనే నేను గా మిగిలిన నేను ఎవరు? ఓ స్త్రీ ని ... మనసమాజపు స్త్రీ ని ..."భారతీయ మహిళా " ను....

నువ్వే నేనుగా .....

నేను నిర్లిప్తం గా మనోపుష్పం గుభాలించక ఉంటే ......నీ అల్లరి పాటలపల్లవులు నాలో...మోహన రాగాలు పాడిస్తాయ్ ....నేను మోడువారిన మొక్క లా ఉన్నపుడు .....నీ నవ్వుల పువ్వులు నాలో నవ వసంతాలు తెస్తే...,,, నేను చీకటి నిర్వేదం లో కొట్టుమిట్టాడితే ....నువ్వు ఎప్పుడో ఒకసారి నేను "ఉన్నాను" గా అన్న మాటలు గుర్తొస్తే,,,,ఉషస్సు గా వెలుగు తాను....

అమ్మా ...బియ్యం ఏ పిండితో.....?

మనసు రెక్కలు తెగిన పావురం లా vila విల లాడింది ...ఒక మొక్క ఐనా పుట్టని కాంక్రీట్ వనాలలో నెనూ ...జీవనం కొని సాగిస్తున్నప్పుడు ......అమ్మా ....బియ్యం ఎ పిండితో చేస్తారు? అని వాడు అడిగితే?.....మట్టి వాసన .విలువ తెలియక పెరిగే ఐ.q కు....కంప్యూటర్ .లో టీవీ ..లో...మిక్కి మౌస్ ల ....చిత్రాల్లో....ప్రాణం ఉన్నా చిత్తరువులు గా మారిన మన సన్నీ ..టింకూ లు...కు కోతి కొమ్మాచ్చి లు...వేన్నెల- గుడ్లు...తెలియక ...టాలెంట్ టెస్ట్ ల తో ఆడి అలిసిపోతే .....మనసు విల విల లాడింది....నేల తల్లిని కాన్వాస్ చేసి రోజుకో వర్ణ చిత్రాన్ని ముగ్గుగా మలచే మనం ...ఓ సంవత్సర కాలాన్ని ...ప్లాస్టిక్ చిత్రంగా మలచి అతికిస్తే ....మనసు రెక్కలు తెగిన పావురంలా ......కొట్టుకుంది....

ఓ రష్యా .....రచన

చిన్గిజ్ ఇత మాతోవ్...యు నేస్కో అంచనాలో అత్యధికంగా చదవబడిన రచయితల్లో ఒకరు ..అయన రచనలు అన్నీ మద్య ఆసియా మార్పులు ..చెప్తే....వాటిల్లో నాకు నచ్చినవి ..ఎవేరికినా నచ్చే సజీవ దృశ్యాలుగా మిగిలేవి... " తొలి ఉపాధ్యాయుడు'.. "తల్లి 'భూదేవి " నాటి కాలమాన స్థితులు ,సంస్కృతి ,వాల్లజీవేన విధానాలు ,ఒకప్పటి రష్యా ..యుద్ధ వాతావరణం. కన్నులకు కట్టే ....ఈ నవలల కు తెలుగు అనువాదం బావుంది ,,,ఒక్కసారినా చదివి ఆ నాటి ఓ ఉపాధ్యాయుదు ఓ సాధారణ బాలికను ఎంత ఉన్నత స్థితికి తీసుకు వచ్చి ,,విద్య విలువను ,,ఓ అనామక ప్రాంతంలో ...చెప్పి న విధం .కన్నులలో సజీవ చిత్రాలు గా నిలిచిపోతవి .....

ముద్దు మందారాలే .....

1. "ముద్దుకే ముద్దొచ్చే మందారం. మువ్వల్లె నవ్వింది .. సింగారం" ఈ పాటలో చక్కని వర్ణన ....తెలుగింటి .మనింటి .పడుచుని మన పెరట్లో నో....మనింటి గోడపక్కనో పూచే ఎర్రమందారం తో పోల్చడం ...మన దేముడి మండపంలో ..కొలిచే దేముడి ముందు నిలిచే మందారం తో పోల్చడం .. ఒక్కసారంటే ఒక్కసారి ..వానముసురు లో అమ్మకోసమో .అమ్మమ్మకో కోసితెచ్చిన మురిపెపు ముద్దమందారం సోయగాలు గుర్తొస్తే..... .ఎక్కడో ఉన్నా మన ముగ్ద మందారం . పాలపసితనం పరికినికుచ్చిళ్ళు...ఉయాల గుర్తొస్తే పెరట్లో.మందారం చూడండి..........

. ..

మనసు కోసమే...

మల్లెలు...మరువము. మనువాడే మలిసంధ్య వేళ లో నీకోసం మౌన గీతం లా వేచి.. ఉంటే....రజని గంధాలు మోసుకొచ్చే చిరుగాలి నన్ను తాకి వెళ్ళినా .....మధు రవళుల మృదు సంగీతం ఏదో నను తట్టి పిలిచినా .ఈ మనసుకు నువ్వు వస్తేనే పరవసమో.....పరిమళమో....తెలిసేది...ఓ వెన్నెలా .....చల్లని తెల తెల్లని....నే మమతల పూలు వర్షిస్తేనే తెలిసేది ......నాలో మనసునదని.... ఈ గాలి...ఈ నీరు...ఈ ప్రకృతి....ఫై మమతల తడి పోలేదని....అందుకే వెన్నెలా వచ్చీ.ఫో... నన్ను నీ మృదు స్పర్స తో తడిపి వెళ్ళు.....నేను నువ్వు అయేంత గా....

పొగమంచు.. తెరలో....

ధనుర్మాసపు.. వాకిట్లో.. పసికలల ముగ్గులు వేసిన వేళ నువ్వు లేవు ......గోరంత pantala అరచేతి lo nuv లేవు..అమ్మ మమతల ఉయాల అట్లాతద్దుల్లోను... నువ్ లేవు.....ముద్ద బంతుల ముద్దు పూలజడ మురిపాల లో నువ్ లేవు...వన్నె వయసు వెన్నెల కార్తీకంలో... నువ్ లేవు....పసుపు చేమంతుల ధర హాసాల మద్య .పుష్య మాసపు సూర్యోదయం లాటి నవ్వు తో...ఇంకా తెరవని కిటికీ లో నుండి చొరవగా లోనికి వచ్చే పొగ మంచు లా నిశ్శబ్ద ప్రీమగీతమి ఎపుడు వచ్చావు...?

పారిజాతాలే అవి

నీ నవ్వులు నాలో వెన్నెల పూలు వెలుగు చిమ్మితే ...నీ నవ్వు నాలో సుమ గంధాలు చిలికితే.... నీ నవ్వు నాలో సాయం సంద్యా సమీరం లా పలకరిస్తే.. నా నువ్వు ఇచ్చే నీ నవ్వుల పారిజాతాలే ...నను అభిషేకిస్తే ....నీకు నమస్సుమాలు...

ఊరి లో...అడుగెడితే...

• అలా వూరిలో..అడుగేట్టానా? బాలోత్సవ .. సంబర స్మృతి ఏదో నను తాకింది...తెల్లని...ముగ్గుపూల జావల్లీల వాకిళ్ళు...పచ్చని...బంతిపూల తోరణాల....గుమ్మాలు.... ఓ రాత్రి,,,దిప్పు దిప్పు దీపాలు....ఓ పగటి...దసరా సరదాలు....గుడి గంటల పసిభక్తి ఆరాటాలు... badigantala బతుకు పోరాటాలు.......కనురెప్పల కుంచెలతో...కనుపాపల కాన్వాస్ ఫై జ్ఞాపకాల వర్ణాలు అద్దితే... అలలు...అలలు..గా చిత్రాలే చిత్రాలు.వర్ణ ...చిత్రాలు...వెలa కట్టలేని.. . మళ్ళీ వేయలేని...బతుకు చిత్రాలు....